A QUÍMICA INORGÁNICA

                                           INTRODUCCION

A Química Inorgánica é o campo da Química que estuda as reaccións e propiedades dos elementos químicos e os seus compostos. Históricamente a Química Inorgánica comenzou co estudo dos minerais e a búsqueda de formas de extracción dos metais a partir dos yacementos.
Ó estudar a Química Inorgánica utilízanse conceptos como: Valencia, Ionización, Reactividad, Átomo, etc. Se lle presta unha atención especial ás propiedades e reaccións das sustancias en disolucións acuosas.
Unha maior comprensión do comportamento químico dos elementos e dos compostos inorgánicos permite desarrollar unha gran variedad de técnicas de sintetización e posibilita o descubremento de novas sustancias inorgánicas.
La Química Inorgánica moderna se entrecruza con otros campos científicos como la Bioquímica, la Metalurgia, la Mineralogía, la Química Orgánica, la Química Física y la Física del estado sólido.
Algunas ramas de la Química Inorgánica son la Química del estado sólido, que se ocupa, entre otras materias, de la química de los semiconductores; la Química de la cerámica; la Química de alta temperatura y presión; la Geoquímica y la Química de los elementos transuránicos, de los actínidos y de los lantánidos.

                                                                                                                 NOMENCLATURA

Por nomenclatura enténdese como un conxunto de reglas e normas que nos permiten clasificar e dar nombre ás cousas.

IÓNS POSITIVOS O CATIÓNS:

Cando os catións teñen un só número de oxidación sen importar o seu valor na nomenclatura tradicional se escribirá a palabra ión seguida o nome do elemento coa terminación ICO e na IUPAC (Unión Internacional de Química Pura y Aplicada) a palabra ión e o nome do elemento.
Para ións metálicos con dous números de oxidación de 4 ou menores, na tradicional se lle agregará o nombre do elemento a terminación OSO cando traballe co seu menor valor e ICO o traballar co seu maior valor, na IUPAC o nome do elemento se lle agregará o número de oxidación escrito en números romanos e entre paréntesis.
Para os ións positivos dos non metais con máis de dous números de oxidación e para os metais cuyo número de oxidación é maior de 4 se lle aplican as seguintes reglas:

• Para número de oxidación 1, 2 se pondrá o prefixo HIPO seguido do nome do elemento coa terminación OSO.
• Para número de oxidación 3, 4 se escribirá o nome do elemento coa terminación OSO.
• Para número de oxidación 5, 6 se pondrá nome do elemento coa terminación ICO.
• Para número de oxidación 7 se escribirá o prefixo PER seguido do nombre del elemento con la terminación ICO.

IÓNS NEGATIVOS OU ANIÓNS:

Cando os anións están formados por un so non metal nomeanse escribindo o nome do non metal coa terminación URO.
Cando se forman cun osíxeno e o non metal ten só dúas cargas positivas levarán a terminación ITO para a carga menor do non metal e ATO para a carga maior.
Por exemplo:
No caso de ter máis de dous números de oxidación o non metal ou con metais que teñan carga maior de 4 nomearase da seguinte maneira:

• Carga 1, 2 prefixo HIPO seguido o nombre do elemento coa terminación ITO
• Con valencia 3, 4 el nombre del elemento con la terminación ITO.
• Con valencia de 5, 6 se escribirá el nombre del elemento con la terminación ATO.
• Para la valencia 7, el prefijo PER seguido del nombre del elemento con la terminación ATO.

IÓNS ÁCIDOS:

Se o ácido ten dous hidróxenos e perde un resultara un ión cun hidróxeno e carga de -1 debido o hidróxeno que se perdeu, o cal se nombrará agregando o nome do ión negativo a palabra ácido.
O ter os ácidos tres hidróxenos poden formarse dous ións ácidos, o primero pola pérdida dun hidrógeno o ión será diácido porque conservará dous hidróxenos. Se nombrará agregándolle o nome do ión negativo a palabra diácido.
Cando o ácido perde dous hidróxenos conservando o ión negativo un hidróxeno nomearase agregándolle o ión negativo a palabra monoácido.
FORMULAS

HIDRUROS METALICOS:

Son compostos formados por un metal + hidróxeno nos cales o hidróxeno traballa con carga de -1. Para nomealos utilizase a palabra hidruro que representa a familia seguido do nome do metal, xa sea este dacordo á nomenclatura da IUPAC ou conforme á nomenclatura tradicional.

    FUNCION ANÍIDRIDO:

Son compostos binarios formados por elementos electronegativos ou metaloides co osíxeno. Para nombralos na nomenclatura tradicional se lles chama ANHIDRIDOS seguido do nome correspondente na tradicional o no metal. Na IUPAC chamanse ÓXIDOS seguidos do nome correspondente na IUPAC o no metal.

ÓXIDOS BÁSICOS:

Son compostos binarios formados por un metal + oxígeno. Para nombralos usase a palabra ÓXIDO seguido do nome do ión metálico no tipo de nomenclatura que se desee utilizar (tradicional o da IUPAC).

PERÓXIDOS:

Son compostos binarios formados por un metal + oxígeno baixo a forma de ión peróxido, esta forma consiste na unión de dous osíxenos que comparten un electrón de valencia polo que a cada osíxeno lle falta un electrón escribiéndose o ión peróxido como (O2)-2.
Para nombrar los peróxidos se utiliza la palabra PEROXIDO, seguido del nombre del ion metálico según el tipo de nomenclatura que se desea utilizar.

HIDRÓXIDOS:

Son compostos ternarios formados por metal + el ión hidróxido que está formado por osíxeno e hidróxeno (OH)-1. Os hidróxidos tamén se lles conoce como bases. Para nombralos utilizase a palabra HIDRÓXIDO seguida do nome do ión metálico dacordo a nomenclatura que se desea utilizar.

ACIDOS:

Son compuestos que se caracterizan por empezar con hidrógeno y tener un no metal y en ocasiones también oxígeno, además de presentar un solo nombre se dividen en dos tipos que son ACIDOS HIDRACIDOS y ACIDOS OXIOACIDOS.

HIDRÁCIDOS:

Son compostos binarios formados por hidróxeno e non metal xeneralmente do grupo VI e VIIA, con excepción do ácido cianhídrico que é terciario. Para nombralos escribese a palabra ÁCIDO seguida do nome do anión, pero cambiando a terminación URO por HIDRICO.

OXIACIDOS:

Son compostos ternarios formados por hidróxeno, non metal (o metal con valencia maior de catro) + osíxeno. Para nombralos escribese a palabra ÁCIDO seguida do nome do anión, pero cambiando as terminacións ITO por OSO e ATO por ICO.

SALES:

Son compostos formados básicamente por metal + no metal que en ocasións conteñen osíxeno e en alguns casos tamén hidróxeno, xeneralmente obteñense da reacción dun ácido cunha base formando ademáis agua, tamén obteñense da reacción dun ácido cun metal e neste caso ademáis da sal obteñese hidróxeno que se desprende.
Para nombralos escribese o nome do anión seguido do catión según o tipo de nomenclatura que corresponda (tradicional o IUPAC).
Para o seu estudo as sales dividense en tres grupos principais que son:

• Sales binarias, haloideas ou haluros, formadas por metal e non metal (neutras).
• Oxisales, formadas por metal + non metal + osíxeno (sales básicas).
• Sales ácidas, formadas por metal + hidrógeno + non metal + osíxeno.